تا من بودم خدا نبود...

در کوچه پس کوچه های دلگیر محل تلو تلو میخورد،

مست افکار شوریده اش 

بی خیال رهگذران کنجکاو!

گونه هایش خیس بود از باران؟!

نمیدانم شاید هم اشک!!

خاطراتش را ورق میزد،

صفحه به صفحه، خط به خط،

کلمه به کلمه و حرف به حرف

.......... وبلاگ موجودات کلمه وبلاگ عجیب کلمه ی هستند.

هر کدام یک رنگ،

با سلیقه های متفاوت و رفتارهای وبلاگ عجیب کلمه و غریب

و تفکرات غیر قابل پیش بینی. ....

اما همه ی آنها در یک ویژگی مشترکند .........

همشون مثل همند.... 

 

تا من بودم خدا نبود......

تا حالا شده وبلاگ کاغذ کلمه دستت رو ببره؟! 

سوزش و درد وحشتناکی داره 

 

میدونی چرا؟ 

 

چون از وبلاگ کاغذ کلمه انتظار بریدن نداری.....

 

وبلاگ کاغذ کلمه ی که دستت رو برید مچاله کن و ....

 بنداز دور 

 

تا من بودم خدا نبود......